Η Νέα Ελληνική γλώσσα είναι απόγονος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και ανήκει στον κλάδο των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Σήμερα υπολογίζεται ότι χρησιμοποιείται από 14 με 15 εκατομμύρια άτομα στον κόσμο. Τα 11 εκατομμύρια των ομιλητών της ζουν στην Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ τα υπόλοιπα 3 με 4 εκατομμύρια είναι κυρίως Έλληνες ομογενείς του εξωτερικού.
Οι απαρχές της ελληνικής γλώσσας βρίσκονται στην Πρωτοελληνική γλώσσα, η οποία έδωσε τη θέση της στη Μυκηναϊκή ή Κριτομυκηναική γλώσσα και η οποία μαρτυρείται από τις πήλινες πινακίδες της Γραμμικής Β.
Από 'κει κι έπειτα αναπτύσσεται η Κλασσική Ελληνική γλώσσα, δηλαδή η Αρχαία Ελληνική, της οποίας κύριο χαρακτηριστικό είναι οι πολλές διάλεκτοι( ιωνική, αιολική, δωρική, κ.α.) με σημαντικότερη την αττική. Η διάλεκτος αυτή χρησιμοποιήθηκε στην Αθήνα του 5ου αιώνα και διαδόθηκε κι έξω από τα όρια της πόλης – κράτους. Μάλιστα μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου διαμορφώθηκε σε μια κοινή γλώσσα των Ελλήνων και των κατοίκων της Μ. Ασίας, της Αιγύπτου, της Συρίας, της Μεσοποταμίας, της Περσίας ακόμη και του Ιράν και του Αφγανιστάν. Η διεθνοποίηση της ελληνικής γλώσσας είχε ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση από την αρχική μορφή της σε όλα τα επίπεδα.
Ως επακόλουθο αυτών των μεταβολών προέκυψε η Ελληνιστική Κοινή, η οποία μαρτυρείται κυρίως στην Καινή Διαθήκη. Αυτή με τη σειρά της εξελίχθηκε στη Μεσαιωνική Ελληνική, η οποία μαρτυρείται σε αρκετά δημοτικά τραγούδια. Τα όρια μεταξύ Μεσαιωνικής Ελληνικής και Νέας Ελληνικής δεν είναι ιδιαίτερα σαφή. Ωστόσο τοποθετούνται περίπου στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου.
Η Νέα Ελληνική γλώσσα συνδυάζει στοιχεία από τη γλωσσική μορφή που χρησιμοποιούσαν οι λόγιοι (Καθαρεύουσα ή Αρχαΐζουσα) και τη γλωσσική μορφή που χρησιμοποιούσε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού (Δημοτική). Συμπεριλαμβάνονται και οι νεοελληνικές διάλεκτοι, οι οποίες χρησιμοποιούνται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και με την πάροδο του χρόνου παρουσιάζουν συρρίκνωση.
Η ελληνική γλώσσα έχει επηρεάσει όσο και επηρεαστεί από τις άλλες γλώσσες. Ελληνικές λέξεις χρησιμοποιήθηκαν στις επιστήμες διεθνώς, ενώ πολλοί όροι έχουν φτιαχτεί με βάση ελληνικές ρίζες, συχνά σε συνδυασμό με λατινικές. Αντίστοιχα και η ελληνική γλώσσα έχει δανειστεί λέξεις τόσο από προελληνικές γλώσσες όσο κι από σύγχρονες.
